සැලී ලෙළ දෙයි, සිතුම් සසලයි,
මන බඳියි, මා නෙත් පිනයි.
එදා කවියෙක් ලෙසට මා එය,
සමකරන්නෙමි පහන් සිලකට.
රෝස නාදළු දෙතොල්මා සිත,
කිති කවයි, ආලය වඩයි.
නිල් උපුල් වන් දෙනෙත් බැල්මට,
අකුල් හෙලුමකි ඇහේ පිල්ලම.
මෙදා කවියෙක් ලෙසට මා එය,
සමකරන්නෙමි හදේ රූපෙට.
සැලෙන බඳ සම කළේ සිලකට,
දෙනෙත් දිලිසෙන දෙතොලේ රූකම
සමකළෙමි මම හදේ රූපෙට
නමුත් පැනයකි එක් කරන්නට
පුරා සඳකිය, පහන් සිලකිය.......................................
තුෂාර විතාරණ
.
No comments:
Post a Comment